ξενία

I

Επίθετο που δινόταν στη θεά Αθηνά, ως προστάτιδα των ξένων, και ως θεά που φρόντιζε να τηρούνται οι νόμοι της φιλοξενίας. Η Αθηνά η Ξενία λατρευόταν μόνο στη Σπάρτη.

II

Μικρός παράλιος οικισμός (39 κάτ., υψόμ. 5), στην επαρχία Σκοπέλου, του νομού Μαγνησίας. Υπάγεται διοικητικά στο δήμο Σκιάθου.

* * *

η (ΑΜ ξενία, επικ. τ. ξενίη, ιων. τ. ξεινίη ή, κατά δ. γραφ., ξεινηΐη)

η υποδοχή ξένου και η παρεχόμενη περιποίηση, η φιλοξενία

νεοελλ.

βοτ. φαινόμενο κατά το οποίο το ενδοσπέρμιο μέσα στο σπέρμα παρουσιάζει πατρικούς χαρακτήρες όταν η επικονίαση έχει συντελεστεί με ξένη γύρη

μσν.-αρχ.

κελλί μοναχού

αρχ.

1. φιλική σχέση μεταξύ δύο ξένων ή μεταξύ ενός προσώπου και τών πολιτών ή τών αρχών άλλης πόλης («καὶ οὕτω τοῑσι τὰς νήσους οἰκημένοισι Ἴωσι ξεινίην συνεθήκατο», Ηρόδ.)

2. η θέση ενός ξένου σε μια πόλη και η έλλειψη δικαιωμάτων του, σε αντιδιαστολή προς την κατάσταση τού πολίτη και τα δικαιώματα του

3. η ξένη χώρα, η ξενιτιά («ἐπὶ ξενίας πτωχεύσω», Αντιφ.)

4. το δωμάτιο τού ξεναγού

5. τόπος που προσφέρεται για φιλοξενία, κατάλυμα

6. φρ. α) «ξενίας γραφή»

(στην Αθήνα) μήνυση εναντίον ξένου ο οποίος σφετερίστηκε δικαιώματα πολίτη, δηλαδή ιδιοποιήθηκε, παρά τον νόμο, πολιτικά δικαιώματα που δεν είχε, όπως λ.χ. συμμετοχή στην εκκλησία τού δήμου, άσκηση δικαστικής εξουσίας κ.ά.

β) «ξενίας φεύγω» — διώκομαι ως μη γνήσιος πολίτης

γ) «ξενίας αλίσκομαι» — καταδικάζομαι ως ξένος που σφετερίστηκε τα δικαιώματα γνήσιου πολίτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξένος / ξεῖνος. Η λ. ως επιστημονικός όρος είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. xenia < αρχ. ξένος].